هدف این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش همدلی بر پرخاشگری و سازگاری دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر یزد است.
روش پژوهش، نیمه تجربی است و در آن از دو گروه آزمایش و گواه با انجام پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد.
نمونه حاضر ۶۲ نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر یزد بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند و به‌طور تصادفی و برابر در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند.
درنهایت مجددا پرسش‌نامه‌ها بوسیله هر دو گروه پاسخ داده شد( پس‌آزمون ). داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های همدلی آیزنبرگ و همکاران( ١۹۹١ )، پرسش‌نامه اختلال رفتاری کودکان راتر( ١۹۶۴) و پرسش‌نامه پرخاشگری باس و پری( ١۹۹۲ )، جمع‌آوری و با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.
این متغیرها توانستند ۴۲ درصد از واریانس اضطراب تحصیلی را پیش‌بینی کنند.
نتایج حاکی از اهمیت توجه به متغیرهای سازگاری اجتماعی، هوش هیجانی وراهبردهای انگیزشی کمک‌طلبی و خودکارآمدی در پیش‌بینی اضطراب تحصیلی دانشجویان بود.
جامعه‏ی مورد نظر شامل کلیه یدانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی شهرستان کلاله در سال تحصیلی ۹۳-۹۲ بوده است.
حجم نمونه مطابق با جدول مورگان( ١۹۷۲ )، ۲۹۸ نفر برآورد گردید.
که قبلا روایی آنمورد تایید اساتید و خبرگان قرار گرفته بود و پایایی آن به کمک روش ضریب آلفای کرونباخ ۰/۹۲ بدست آمد که نشان دهنده اعتبار و پایایی پرسشنامه‏‌‌های مذکور بود.

جهت تجزیه وتحلیل داده‏‌ها از آمار توصیفی و استنباطی ضریبهمبستگی پیر سون و رگرسیون استفاده شد و با کمک نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که بین سازگاری آموزشی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه وجود دارد و سازگاری آموزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلیدانش آموزان، نقش معنادار دارد و با حدود ۹% واریانس، پیشرفت تحصیلی براساس اختلال‏‌‌های رفتاری قابل پیش بینیاست.
سازگاری آموزشی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشآموزان نقش معنادار دارد، اما سازگاری عاطفی و سازگاریآموزشی مسایل تندرستی و عادتها در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش معنادار ندارد.
بنابراین، می‌تواننتیجه گرفت، رفتار سازگارانه دانش آموزان می‌تواند به افزایش پیشرفت تحصیلی آنان، منجر شود.

منبع : مقاله سازگاری