اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی نوعی اضطراب است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیت‌های اجتماعی شناخته می‌شود و حداقل بخشی از فعالیتهای روزمره شخص را مختل می‌کند.
بعضی از مبتلایان ممکن است هفته‌ها از خانه خارج نشوند یا از بسیاری موقعیت‌های اجتماعی مانند موقعیت‌های شغلی و تحصیلی خود صرف نظر کنند.
علایم جسمی که معمولا همراه اضطراب اجتماعی هستند شامل سرخ شدن، تعریق زیاد، لرزش، تپش قلب، احساس دل آشوب و لکنت زبان می‌شود.
اختلال اضطرابی اجتماعی اختلالی شایع، مزمن و ناتوان کننده است.
فرد از این واهمه دارد کاری انجام دهد که موجب تحقیر یا شرمندگی او شود.
قرار گرفتن در معرض موقعیت‌های اجتماعی ترس‌آور در آن‌ها تقریبا همیشه به اضطراب منجر می‌شود.
اجتناب، اضطراب انتظاری، یا پریشانی در موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی بهطور قابل توجهی با فعالیتهای عادی، کارکرد شغلی، تحصیلی یا فعالیت‌ها و روابط اجتماعی فرد تداخل می‌کند.
اثربخشی نمایش درمانگری بر کاهش نشانههای اختلال اضطراب اجتماعی- شامل اضطراب کارآمدی، اجتناب کارآمدی، اضطراب اجتماعی و اجتناب اجتماعی در این پژوهش بررسی شد.
۲۲۰ کودک( ١۰-١١ ساله) دو مدرسه ابتدایی تهران، مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز برای کودکان و نوجوانان LSAS-CA )؛ ماسیا وارنر، کلاین و لایبویتز، ۲۰۰۳) را تکمیل کردند.
گروه آزمایشی به مدت ۶ هفته، هفته‌ای دو بار در جلسه های دو ساعته روان نمایشگری شرکت کردند.
گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد.
یافتهها کاهش معنادار نشانههای مرضی در کودکان گروه آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل را نشان دادند و یک پیگیری سه ماهه نیز پایداری نتایج را تایید کرد.
استلزامهای بالینی برای پیشگیری و درمان اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان مورد بحث قرار گرفت
منبع : مقاله اختلال اضطراب اجتماعی
:: بازدید از این مطلب : 134
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
